مبایعه نامه و قولنامه 2 واژه پرکاربرد در معاملات است که احتمالاً درباره شان زیاد شنیده اید. اما این دو سند چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟
فریده مهرالحسنی، وکیل دادگستری در این باره می گوید: مبایعه نامه یا بیع نامه یک سند قانونی محسوب می شود و عرفاً قرارداد مکتوبی است که بین فروشنده و خریدار تنظیم می شود و بر اساس آن مالی در مقابل دریافت عوض یا بها یا همان ثمن فروخته می شود. اما قولنامه یعنی قول مکتوب. گاهی افراد قصد خرید و فروش مالی را دارند ولی مقدمات آن فراهم نیست. در این شرایط طرفین قراردادی تنظیم می کنند و در آن متعهد می شوند در زمان و مکان مشخص حضور یابند و با شرایط تعیین شده در قولنامه معامله را منعقد کنند. این حقوقدان ادامه می دهد: فرض کنید شما یک خودرو خریده اید و در آن قرارداد درباره شرایط تحویل و مکان و نحوه پرداخت هزینه توافق کرده باشید و حتی ممکن است پیش پرداختی هم به ایشان بدهید در این حالت شما مبایعه نامه تنظیم کرده اید؛ اما اگر شما و طرف مقابل قراردادی با این مضمون که در آینده مثلاً 3 ماه شما خودرویی از او می خرید و او اقدامات لازم را برای آن زمان فراهم خواهد کرد شما یک قولنامه منعقد کرده اید.
مهرالحسنی در ادامه می گوید: مبایعه نامه یک قرارداد اصلی محسوب می شود. در مقابل قولنامه که به نوعی یک پیش قرارداد است و یک قرارداد فرعی محسوب می شود و یک وعده قرارداد است. در قولنامه انتقال مالکیت صورت نمی گیرد و صرفاً قول و قرار رد و بدل می شود. در قولنامه نمی توان الزام متعهد را به انجام تعهدش درخواست کرد ولی در مبایعه نامه چون خرید و فروش انجام می شود؛ بنابراین اگر متعهد به تعهد خود عمل نکند می توان از دادگاه انجام تعهد را درخواست کرد.
