تاریخش
تا سال 1336، زمین های این محله بیایان بود و ارزان و چون نهری از رود کرج از میانش می گذشت، آنجا را به نهر کرج می شناختند. در همان سال، شهرداری تهران کار طراحی آن را به مهندس سرفراز غزنی، یکی از مفاخر معماری ایران سپرد و 2 سال ساخت این بلوار زیبا طول کشید؛ بلواری به طول حدود 2 هزار متر که با هزینه ای در حدود 6 میلیون تومان ساخته شد. بعد از ساخت بلوار، رونق و خرید و فروش زمین های ارزان بلوار، سرعت گرفت. در همان سال ها و به خاطر سفر ملکه انگلستان به ایران، نامش را هم بلوار الیزابت گذاشتند.
ساختمان هایش
ساختمان وزارت کشاورزی پس از انقلاب از ساختمان های مهم منطقه بود، آنقدر که اسم این بلوار به بلوار کشاورز تغییر کرد. ساختمان بیمارستان امام خمینی، سینما قدس و ساختمان نمایشگاه و فروشگاه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در ابتدای خیابان حجاب از مهمترین ساختمان های این محله هستند. پیاده راه وسط بلوار هم آنجا را به پاتوقی برای رفت و آمدهای دوستانه تبدیل کرده است.
نهر کرج
در آن روزگار، محدوده بلوار کشاورز هنوز در حاشیه پایتخت قرار داشت و بعد از عملیات عمرانی بلوار کشاورز در دهه 30 شمسی که نهر کرج هم از میانش عبور می کرد، این منطقه به تفرجگاهی باصفا برای پایتخت نشینان تبدیل شده بود و پای تهرانی ها را به خصوص در آخر هفته ها به این محدوده بیشتر باز می کرد. آب این نهر، بخش قابل توجهی از آب شهر تهران قدیم را تأمین می کرد و بعد از سیراب کردن این بلوار به طرف اراضی بهجت آباد و سپس به سوی دارالخلافه پیش می رفت.
درخت هایش
وقتی این محله و بلوار طراحی شد، شهردار وقت از اداره جنگلداری، درخت های چنار و زبان گنجشک یا ون گرفت و با فاصله 5 متر، آنها را در کنار هم کاشتند. البته دلیل انتخاب درختان زبان گنجشک آن بود که وقتی درخت ها رشد کردند، از دو طرف نهر به هم برسند و در هم تنیده شوند تا شبیه تونلی سبز شود که البته به خاطر هرس درختان، هیچ گاه اینگونه نشده است.
اکنونش
این محله که از میدان ولیعصر در شرقش آغاز و به خیابان دکتر قریب و بیمارستان امام خمینی در غربش ختم می شود، خیابان هایی مثل فلسطین، حجاب، کارگر و جمالزاده را در دل خود دارد و در دو طرف آن تا دلتان بخواهد، رستوران و بانک و هتل و بیمارستان هست.
